محال ولی قشنگ *____*

امروز یه دونه به آرزوهای تقریبا محالم اضافه شد.

آرزوهای محال دورن، دست‌یافتن بهشون سخته، شاید غیر ممکنه و می‌دونین؟ احمقانه‌س که داشته باشیشون. ولی همیشه افکار احمقانه بد نیستن. گاهی میونِ افکارِ احمقانه هم می‌شه یه چیز خوب پیدا کرد، مثل وقتایی که با زینب پشت سر هم ایده‌های چرت و مزخرف می‌دیم و تهش یه چیز خوب و جالب توجه و دوست‌داشتنی پیدا می‌کنیم، که حتی خودمونم خنده‌مون می‌گیره از روند پیش‌رویش؛ یه روند کاملا احمقانه و چرت، که نهایتا تبدیل می‌شه به یه ایده‌ی رماتیسمی. 

آرزوهای محالم این مدلی‌ان. احمقانه‌ان ولی قشنگن. اونقدر قشنگن که می‌شه به امید دست یافتن بهشون، تلاش کنی. اونقدر تلاش کنی که یه روز بالاخره بتونی خودت رو بین قشنگیش ببینی و از اینکه غیر ممکن رو ممکن کردی، لذت ببری. 

انستیتو کَنسِر، تو برای من محالی ولی قشنگی. تمام تلاشم رو می‌کنم تا یه روزی داشته باشم تو رو.

می‌شه ,احمقانه منبع